Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Το καλωσόρισμα;

Έγειρε το κεφάλι δεξιά και άναψε ακόμα ένα τσιγάρο προσπαθώντας να βρει την κατάλληλη αρχή. Άραγε υπάρχει κατάλληλη και σωστή αρχή για το καθετί; Τα πράγματα προκύπτουν, είναι η πρώτη σκέψη που της έρχεται.
Ναι βρε παιδί μου αλλά και με το να λειτουργούμε παρορμητικά τί καταλαβαίνουμε; Τις περισσότερες φορές τρώμε τα μούτρα μας.
Καλύτερα από το να ζεις συμβατικά έχοντας συνέχεια σκέψεις για το σωστό και το λάθος λαμβάνοντας υπόψη τις γνώμες όλων των υπόλοιπων εκτός από του ίδιου σου του εαυτού.
Ωραία και ας συμφωνήσουμε λοιπόν στο ότι αφήνουμε έξω τη λογική και λειτουργούμε με το συναίσθημα και κάνεις αυτό που εκείνη την ώρα νιώθεις πως θέλεις να κάνεις. Αν αυτό αφορά μόνο εσένα, τζάμι,everything is under control (or not...). Αν όμως η τρελάρα η δικιά σου συμπεριλαμβάνει και άλλους;
Τραβάει τζούρα ψιλοπροβληματισμένη. Σκέφτεται. Άραγε πόσοι είναι εκείνοι που πραγματικά σκέφτονται τί μπορεί να προκαλέσουν με τις πράξεις τους στους άλλους; Θα έπρεπε να το σκεφτούνε; Και αυτό που τελικά θα σκεφτούνε με ποιά λογική θα είναι το σωστό ή το λάθος για τον ευατό τους και για τους υπόλοιπους;
Είναι φαύλος κύκλος.
Μπερδεμένα τα λες. Μάλλον ούτε εσύ καταλαβαίνεις τί θέλεις και τί λες...
Μπορεί, είναι κ η ώρα περασμένη και έτσι απλά μου ήρθε να κάνω μια αρχή.
Μεγάλη συζήτηση άνοιξες και τώρα πας να τη σκαπουλάρεις.
Αποφασίζει να κάνει ίσως το τελευταίο τσιγάρο λίγο πριν το ξημέρωμα.
Θα την συνεχίσουμε. Στο υπόσχομαι...